Ώρες πτήσης: 91
Πτήση: #40
Ημερομηνία: 14/11/2014
Αφετηρία: –
Πορεία: –
Προορισμός: –
Ύψος πτήσης: 5000′
Αεροσκάφος: SX-SIM
Ο μαθητής μέσα σε περίπου 2 βδομάδες θα έκανε σήμερα το 3ο του session όσον αφορά την IR εκπαίδευση. Έχοντας κάνει Arcs, Holdings και διάφορες άλλες διαδικασίες που ακολουθούνται στην πτήση με όργανα, πριν ξεκινήσει τις ενόργανες εικονικές) πτήσεις, του έμενε να δει και κάτι ακόμα: Τις προσεγγίσεις. Οι προσεγγίσεις δεν είναι κάτι διαφορερικό από ότι είχε δει μεμονωμένα στα προηγούμενα session, απλώς πλέον θα έπρεπε να συνδυάσει κάποια στοιχεία από όλα αυτά, ενώ παράλληλα να χάνει ύψος ελεγχόμενα και βάσει διαδικασιών αλλά και ενώ έχει εκπληρώσει όλες τις προϋποθέσεις ώστε να του επιτραπεί η κάθοδος.
Ο Ν.Κ. τον περίμενε και ήδη το αεροσκάφος του εξομοιωτή (SX-SIM) είχε αναμένους κινητήρες. Στο Session αυτό συνέχισαν λίγο τα holdings τόσο σε VOR αλλά και σε DME και αφού ο μαθητής φρέσκαρε λίγο όλα τα προηγούμενα μπήκαν στις προσεγγίσεις. Οι προσεγγίσεις είναι ίσως λίγο πιο “αυστηρές” από ότι οι αναχωρήσεις. Χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα, μπορούμε να υποθέσουμε μία IFR διαδρομή σαν την διαδρομή που θα μπορούσαμε να κάνουμε με το αυτοκίνητη από μία περιοχή της Αττικής σε μία άλλη. Αν ο ρόλος των αεροδιαδρόμων αντιστοιχίζεται στο παράδειγμά μας στην Αττική οδό, οι διαδικασίες αναχώρησης και προσέγγισης, είναι συγκεκριμένες οδηγίες που θα μας εισάγουν και θα μας βγάλουν αντίστοιχα από την Αττική Οδό.
Κάθε διαδικασία αναχώρησης, έχει σκοπό να εισάγει ομαλά ένα αεροσκάφος στην αρχή ενός τμήματος αεροδιαδρόμου και συνεπώς έχει ως καταληκτικό της σημείο αυτό. Αντίστοιχα μία διασικασία προσέγγισης, έχει ως σκοπό να οδηγήσει ένα αεροπλάνο με ασφάλεια, εκτός των αεροδιαδρόμων και κατά κύριο λόγο να το φέρει πάνω από το αεροδρόμιο που επιθυμείται η προσγείωση. Μετά από αυτό το σημείο (συνήθως είναι κάποιο ραδιοβοήθημα), το αεροπλάνο θα πρέπει να ακολουθήσει άλλη διαδικασία (τελική) για την προσγείωση. Σε περίπτωση όπου το αεροδρόμιο προορισμού έχει κίνηση ή για τον οποιοδήποτε λόγο δεν είανι εφικτό να δεχτεί άμεσα τη προσγείωση, το ραδιοβοήθημα-προορισμός της προσέγγισης εμπεριέγχει και ένα holding ώστε να φιλοξενήσει το αεροπλάνο για το διάστημα της αναμονής.
Πιθανώς να αναρωτηθεί κάποιος, ποιός είναι ο λόγος να γίνει κάτι τέτοιο και αντί αυτού γιατί το αεροπλάνο να μη πετάξει “ευθεία γραμμή” για τον προορισμό ή γιατί να μη προσγειωθεί κατευθείαν αντί να περάσει άνωθεν του αεροδρομίου. Απάντηση σε όλα αυτά είναι πως αρχικά η κίνηση είναι ρυθμισμένη να περνάει μέσα από συγκεκριμένους διαδρόμους τόσο για λόγους ρύθμισης της εναέριας κυκλοφορίας και για λόγους ασφαλείας ώστε να υπάρχει ένα κοινό και γνωστό “μονοπάτι” σε περίπτωση που χαθεί ή ακόμα και πέσει κάποια πτήση. Επίσης για το δεύτερο κομμάτι της ερώτησης, ίσως αν ο πιλότος και αν ο έλεγχος εναέριας κυκλοφορίας το επιτρέπει μία τέτοια ενέργεια να μπορεί να γίνει, αλλά οι διαδικασίες είναι φτιαγμένες για να μπορούν να πεταχτούν με πολύ αυστηρότερα κριτήρια όσον αφορά την ορατότητα και τη νεφοκάλυψη αλλά ακόμα και τη φωτεινότητα από ότι οι διαδικασίες “εν όψεως”, οπότε όταν η κατάσταση δυσκολέψει, θα ακολουθηθεί η ενόργανη διαδικασία. Επίσης μπορεί να επισημανθεί ότι εάν σε ένα αεροδρόμιο όπου ο ελεγκτής παρέχει οδηγίες (έλεγχος) και όχι απλά πληροφορίες, για να εξουσιοδοτήσει παρέκλιση από τις ενόργανες διαδικασίες θα πρέπει να το ζητήσει αρχικά ο πιλότος αλλά και να έχει δυνατότητα ελέγχου ραντάρ εάν δεν έχει οπτική επαφή, που κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στα περισσότερα Ελληνικά αεροδρόμια.
Κλείνοντας αυτή την δημοσίευση, ο μαθητής πετώντας στα αεροδρόμια της Κέρκυρας και της Καβάλας, κατάφερε άλλοτε με επιτυχία και αρχικά χωρίς να δει πως είναι το να ακολουθεί μία διαδικασία προσέγγισης κρατώντας το ύψος, τη στάση του αεροπλάνου αλλά και τη ταχύτητα στα αποδεκτά για την εμπειρία του επίπεδα. Ο Ν.Κ. ήταν σε γενικές γραμμές ευχαριστημένος. Ϊσως κάποια θέματα όπου μπερδευαν τον μαθητή στα Holdings να είχαν να κάνουν με τον μειωμένο χρόνο που είχε και δεν αφιέρωσε περεταίρω για την μελέτη τους αλλά το κακό ηταν μικρό.
Ένα ακόμα στοιχείο, ήταν το approach briefing όπου του έδειξε ο Ν.Κ. και την επόμενη φορά θα το ετοιμάσει ο μαθητής. Είδε έναν απρόσμενα μεγάλο “κρυμμένο” όγκο πληροφοριών σε ένα approach plate και πλέον τίποτα δεν του θυμίζει ένα απλό χαρτί όπου αναγράφει πορείες, radials, ραδιοβοθήματα, μέγιστα και ελάχιστα επιτρεπτά ύψη και συχνότητες. Ακολουθώντας και μία missed approach διαδικασία, έζησε τον λόγο αλλά και τη σημασία ύπαρξής της, και πλέον το ραντεβού του μαθητή ανανεώθηκε για τον Δεκέμβρη (όπως όλα δείχνουν τα πράγματα) στον ανανεωμένο εξομοιωτή σε hardware αλλά και software. Ως τότε, ο χρόνος του μαθητή θα παραμένει ελάχιστος καθώς θα καλύπτεται από τις απαιτήσεις όσον αφορά το διάβασμα του groundschool.
